نمی تونم به عنوانش فکر کنم :|

تغییرات آدم ها گاهی یه طوریه، حس معصومیت از دست رفته دارم نسبت بهشون. چقد حسرت می خورم که ورژن قبلی شون چقد بهتر بود؛ کاش هیچوقت آپدیت نمی شدن. :) 

خودمم نمی دونم منظورم از بهتر چیه .

ولی آدمای آشنایی که ناآشنا میشن، دلم بره قبلیشون تنگ میشه. :`|

میدونم که خودمم حتما دچار یک سری تغییرات شدم و بازم میشم، ولی گاهی دلمان برای خودمان نیز تنگ میشود.

از تغییر گریزی نیست گویا .

می ترسم.

پ.ن: شاید سر وقت مناسب ماجرایی که باعث این مدل دل تنگی شد رو نوشتم.

پ.ن2: جدیدا هر موضوعی هر چند به غایت چرت را توان آن است که تنگدلمان کند و آب دیده بر چهره مان نشاند؛ برادر گوید ناشی از کمبود 'ویتامین د' است گویا :)